اثر واش بک (wash back)

هنگام آماده شدن برای یک امتحان، شما تنها چیزهایی را یاد می گیرید که قرار است در آن امتحان ارزیابی شود. بنابراین، کانون توجه (focus) امتحان بر روی مطالعه شما و تدریس معلم در کلاس نیز تاثیر میگذارد. به این ویژگی اثر wash back می گویند و یکی از مواردی است که طراحان سوال به آن خیلی توجه می کنند. در دهه 1970، سیستم های آزمون زبان (Language Testing Systems) تاکید بسیار زیادی بر گرامر، ترجمه و آثار درسی کلاسیک (Classical Literature) داشتند. به همین دلیل معلمان آن زمان روی آن تمرکز کرده بودند؛ این آزمونها خود باعث عامل ناتوانی در ارتباط برقرار کردن در موقعیت های روزمره (Everyday Situation) بودند.

از دهه 1980، رویکرد ارتباطی (Communicative Approach) روش آموزش زبان بوده است که بسیار به کار میرود و هدف آزمون IELTS هم منعکس کردن این رویکرد است. در روش Communicative برای تدریس زبان، تاکید اصلی روی ارتباط (Communication) و مطالب معتبر (Authentic Materials) است. برای همین است که IELTS گرامر شما را فقط از طریق اثر (impact) آن بر توانایی شما برای انتقال دادن واضح و دقیق ایده های خودتان یا از طریق درک شما از مواد و مطالب معتبر (Authentic Materials) مرتبط با موقعیت های (situations) آکادمیک یا work-based، می سنجد.

همان طور که خواهید دید، این روشی حساب شده است برای وادار کردن شما به یاد گرفتن مهارتها و زبانی که مدرک شما (Certificate) ادعا می کند شما آنها را دارید. مواد و مطالبی (materials) که در دهه 1970 برای یاد گرفتن انگلیسی استفاده میشد، فقط در صورتی معتبر (Authentic) بودند که روی میزهای کافه ها عکس میمون داشتیم و آگهی های روزنامه ها هم به صورت شعرهای زیبایی، موزون نوشته شده بود.

این روزها، یک معلم زبان خوب کارش را با فهمیدن آنچه شاگردانش نیاز دارند، یاد بگیرند (اغلب از طریق فعالیت speaking) آغاز می کند. این معلم مواد و مصالح معتبر (Authentic Materials) را ارائه می کند (present)، مثلا با استفاده از تکست های ریدینگ یا لیسنیگ و سپس با استفاده از تمرین های task-based کنترل شده، شاگردانشان را در عمل تمرین می دهد (practice). بعد از آن، زبان آموزان را تشویق می کند که زبان جدید را از طریق بازی های کلاسی (classroom games) و نقش بازی کردن (role play) در یک written task یا در real situations خارج از کلاس، تولید کنند. این روش در تمام کتاب های درسی و منابع خوب هم منعکس شده است. بنابراین زبان آموزانی که به روش خودآموز (self-study) کار می کنند هم می توانند از این رویکرد (approach) بهره ببرند.

اگر کتاب های درسی دارید که نسبتا سریع تمامش کرده اید، بهتر است آنها را مرور کنید تا مطمئن شوید از هیچ مرحله ای بدون انجام آن نپریده اید (skip). برای مثال، اگر کتابی را به صورت غیر قانونی دانلود کرده و رکوردها را ندارید، “presentation” یا “practice” – یعنی مراحل کلیدی یادگیری زبان را از دست داده اید (miss out).