مساله عمده در مورد برچسب زنی یا انگ زنی (labeling) به essay این است كه كاندیداها، سوال را می خوانند و آن را در ذهن خودشان (mentally) تغییر می دهند تا آنها را در قالب “برچسب ها” (labels) و “قواعدی” (rules) بریزند كه یاد گرفته اند. بنابراین به جای فكر كردن به این صورت: “باید درباره هر چیزی در این تاپیک بحث كنم (discuss) و موضع (position) خودم را مشخص (clear) كنم”.
این طور فكر می كنند: “باید یک opinion essay بنویسم و فقط در مورد آن بخشی از سوال كه با آن موافقم، بحث كنم. باید بقیه اش را نادیده بگیرم (ignore). یا باید یک “discussion essay” بنویسم و نباید نظر (opinion) خودم را مطرح كنم.” هر دو مورد نادرست هستند و اسكور (score) شما را پایین می آورند.
بگذارید برای روشن شدن این مطلب، اینطور بگوییم كه اگر یک كلاس هفتگی رایتینگ IELTS داشته باشیم، باید مطمئن شویم كه زبان و تاپیک های متنوع و نیز سوال های متنوع آزمون را كاور (cover) می كنیم. زبان آموزان به تمرین عملی (practice) برای جواب دادن به مجموعه گسترده ای از سوالات نیاز دارند و باید ناچار شوند یک مجموعه متنوع از مهارت های زبان (language skills) را یاد بگیرند. از جمله مواردی كه در آزمون با آن سر و كار خواهند داشت:
– Discuss the problems associated with an issue and suggest possible solutions.
– Discuss and evaluate the advantages and disadvantages of something.
– Discuss one or two opinions on a topic and give their own opinion.
– Discuss the possible causes of a problem and the effect it has.
با این همه، هرگز به صراحت نمی توان گفت كه هر كدام از این موارد باید یا می تواند تنها به یک شیوه خاص جواب داده شود، چون این ادعا اصلا درست نیست.
ایده های كلیدی:
در هر آزمون، هدف شما باید این باشد كه در مورد هر مسئله كاملا خاص و مشخص (very specific issue) كه به شما ارائه می شود، به شیوه ای متعادل (in a balanced) بحث كنید (discuss) و در عین حال موضع (position) خودتان را در مورد آن مسئله (issue) روشن (clear) كنید.
