كاندیداها اغلب در حالی وارد جلسه آزمون آیلتس می شوند كه کتابخانه ای از عبارت های مفید شروع كننده جمله (sentence openers) در ذهن دارند، مانند:
“One of the main reasons why … xyz …”
یا
“One of the main disadvantages associated with …”
بعضی حتی یک كلیشه كامل از پیش آماده (template) از عبارتها یاد می گیرند و در خلال آزمون، صرفا جمله ها را براساس تاپیک مورد سوال، تكمیل می كنند. گاهی نیز به این جملات به عنوان روشی برای نوشتن یک “topic sentence” رجوع می كنند. ازین رو این خطر وجود دارد كه عبارت هایی از این قبیل به نوعی shorthand یا jargon شوند، به این معنا که اغلب بدون در نظر گرفتن معنای گسترده تری كه آنها در دل خود دارند، به كار می روند.
Jargon (noun)
Special words and phrases that are used by particular groups of people, especially in their work:
Military/ legal/ computer jargon
اصطلاح “topic sentence” در اصل به معنای نوشتن یک ایده (write an idea) است. همان طور که در مورد thesis statement ها شاهد بودید، جمله های حاصله اغلب نماینده ایده اصلی پاراگراف (the main of the paragraph) نیستند و در نتیجه كاركردی را كه قرار است داشته باشند، به انجام نمی رسانند.
در بسیاری از essay های بند اسكور 6 یا 6.5 نوعی فقدان ایده علنی را بین زبان آموزان شاهد هستیم. این اشكال احتمال ناشی از كاربرد عبارت های حفظ شده (pre-learned phrases)، مانند موارد فوق است كه كاندیداها بدون فهم كامل به كار می برند و به آنها یک احساس كاذب نوشتن چیزی با معنی می دهد؛ در واقع تنها كمكی كه آنها می كنند پركردن صفحه با چند سطر رایتینگ بیشتر است.
منشا این كلیشه های آماده (templates) احتمالا تمرین هایی هستند كه معلم ها معمولا با زبان آموزان در بندهای 4 و 5 كار می كنند تا در رایتینگ رشد کنند. در سطوح (levels) پایین تر، خوب است كه به زبان آموزان یک قالب پاراگراف از پیش آماده (template) داده شود تا به آنها در یاد گرفتن نحوه شرح دادن (explain) و به هم ربط دادن (connect) ایده ها به شیوه ای كنترل شده (in a controlled way) كمک كند. این قالب از پیش آماده (template) به عنوان یک چهارچوب برای جمله های زبان آموزان عمل می كند اما در كانتكست IELTS، چنین عبارت هایی (phrases) به عنوان یک مجموعه كنترل كننده از مسیرها (a controlling set of tracks) عمل کرده و باعث می شود كه essay از آن به بعد (همان مسیرها را) دنبال كند. این شیوه نوشتن معنایش این است كه شما نمی توانید به صورت طبیعی و راحت به task روز امتحان پاسخ دهید و تنها می توانید به صورت مكانیكی (mechanically) و تصنعی (unnaturally) تسک را پاسخ دهید.
آزمونی كه با استفاده از یک كلیشه حفظ شده (learned template) بتوان بر آن مسلط شد، یک آزمون reliable نخواهد بود. ما به دفعات دیده ایم كه استفاده كردن از یک رویكرد ثابت (fixed approach) برای جواب دادن تیپ های سوالات و نیز استفاده از عبارت های از پیش مشخص شده كلیشه ای (set phrases from a template)، منجر به جواب هایی می شود كه در واقع به پرسش آزمون (test question) پاسخ نمی دهند که یكی از فاكتورهای رایج در رایتینگ با بند 6.5 است. یک رویكرد ثابت (fixed approach) تا حدی شبیه به شرکت در رقابت های نقاشی با استفاده از یک نوع الگوی ثابت است آن هم در جایی كه مضمون یا تمی (theme) كه به شما داده می شود هر بار تغییر می كند.
اگر رویكرد شما به آزمون رایتینگ، تمركز (focus) كردن بر كمیت ها (چندتا پاراگراف / جمله / ایده / مثال)، استراكچر (مثلا در كجا thesis statement یا opinion خود را بیاورید) و استفاده از عبارت های از پیش تعیین شده (set phrases) برای شروع كردن topic sentence هایتان باشد، آنگاه شما به جای فكر كردن به ایده هایی كه بتوانید درباره آنها بنویسید، دارید مكانیكی (mechanically) فكر می كنید، و به احتمال خیلی زیاد در بند 6 یا 6.5 درجا خواهید زد.
ایده كلیدی:
اگر خواهان دستیابی به بند 7 یا بالاتر هستید باید پیش از هر چیز به فكر ایده ها باشید، پیش از آن كه به نوع زبانی كه برای بیان آن ایده ها نیاز دارید، فكر كنید. استفاده از یک فرمول به این معناست كه شما نمی توانید به شیوه ای انعطاف پذیر (flexible) بنویسید و به شیوه ای مناسب (appropriately) به task داده شده در آزمون پاسخ دهید (respond).
