رایتینگ مهارتی است كه تسلط بر آن از هر مهارت دیگری بیشتر زمان می برد. آنچه می توانیم بفهمیم خیلی بیشتر از آن چیزی است كه می توانیم تولید كنیم. وقتی پای استفاده از زبان به میان می آید، ما fluency و اعتماد به نفس (confidence) را در Speaking خیلی سریع تر از Writing فرا می گیریم.
به این دلیل خیلی ساده كه ما به آن اندازه كه حرف می زنیم، به سبک جدی فرمال (Serious Formal Way) نمی نویسیم. رایتینگ IELTS ما را وادار می كند كه آنچه را فكر می كنیم و احساس می كنیم شرح (Explain) دهیم. برای همین خیلی شخصی (Personal) بوده و حتی بعضی آن را فرایندی دردناک (Painful Process) توصیف می كنند. خیلی از اشخاص معتقدند كه اصلا رایتینگ خوبی ندارند و برای همین هم به دنبال راهبردهای مقابله (Coping Strategies) می گردند – یعنی روشهای مقابله كردن (Tackling) با آنچه به نظرشان یک كار مشكل می آید نه یک كار لذتبخش (Enjoyable Task).
شاید این نكته بتواند دلیل این امر را توضیح دهد كه چرا بیشتر كاندیداها سفت و سخت به ایده های غلط موجود درباره آزمون رایتینگ IELTS چسبیده اند. وقتی دروس دوره را می خوانید، سعی كنید ذهنتان را باز نگه دارید و یادتان باشد كه با تمرین عملی درست، هركسی می تواند در هر مهارتی به سطوح بالا دست پیدا كند.
ایده های كلیدی:
یكی از شاگردانم قبل از آمدن نزد من در نمره 6.5 رایتینگ گیر كرده بود، اخیرا پیامی فرستاد با این مضمون: “سلام استاد من غیر ممكن را انجام دادم. نتیجه ام این طور شده : لیسنینگ 7، ریدینگ 9، رایتینگ 7.5، اسپیكینگ 8، و اورال (Overall) هم 8 ! ممنون از كمكتان، تمام این نمره های خوب را مدیون شما هستم!”
شاید برایتان سخت باشد از ایده ها و باورهای قدیمی تان درباره رایتینگ IELTS دست بكشید، اما اگر با ذهنی باز مطالب این دوره را بخوانید، بالاخره به هدفتان می رسید.
