همان طور كه در مورد Academic Writing Task 2 مشاهده کردید، از فعل مجهول (passive) برای حذف یا پنهان كردن فاعل فعل استفاده می شود. در Task 2، ممكن است از مجهول برای نوشتن یک گزاره جنرال (general statement) یا به عنوان یک شیوه مفید برای پرهیز از تكرار زبان به كار رفته در سوال، استفاده كنید. به مثال های زیر دقت كنید:
1. Many people now use social media as a news source rather than just a way to communicate with friends. (Active معلوم)
2. Social media is now often used as a news source rather than just a communication tool. (Passive مجهول)
دولت ها و بیزینس ها گاهی از فعل مجهول استفاده می كنند تا نشان دهند یا اشاره كنند كه كل سازمان تصمیم خاصی گرفته است. این مثال ها را با هم مقایسه كنید:
1. I have cancelled the plan to build a new cafeteria because I felt that we should spend the money on new machinery. (Active معلوم)
2. The plans to build a new cafeteria have been cancelled because it was felt that the money should be spent on new machinery. (Passive مجهول)
هر كارمندی كه جمله اول را می خواند می فهمد كه نویسنده مسئول این تصمیمات است. در جمله دوم اما مجهول (passive) برای پنهان كردن (hide) فاعل فعل های “feel” ,”cancel” و”spend” به كار رفته است. بدین ترتیب ما نمی دانیم چه كسی این تصمیمات را گرفته است.
بنابراین، مهم این است كه آگاه باشیم، اگر سوال Task 2 بپرسد:
“To what extent do you agree or disagree?”
و شما یکی از حالت های زیر را بنویسید:
“It is agreed that …”
“It is felt that…”
آنگاه این شما نیستید كه جواب سوال را می دهید، چون مجهول (passive)، فاعل فعل را پنهان می كند. بنابراین این جمله “همیشه باید از مجهول استفاده کرد” در مورد Task 2 به كار نمی آید؛ در اینجا باید به ممتحن بگویید نظرتان، احساستان یا باورتان چیست. جوابهای قبلی خودتان به Task 2 را مرور كنید تا ببینید در اغلب اوقات از مجهول به این شیوه ای كه ذکر کردیم استفاده می كنید یا خیر.
ایده كلیدی:
در رایتینگ Task 2، اگر تنها به شیوه مجهول بنویسید، به احتمال زیاد دیدگاه های خودتان را پنهان خواهید كرد كه سبب می شود در آزمون رایتینگ نمره از دست دهید.
